Czasami warto „stracić” trochę czasu i się zatrzymać. Spojrzeć na nasze życie, cieszyć się z dobrych rzeczy, opłakać to, co nas boli. Pooddychać głęboko i zastanowić się, z kim i gdzie chcemy być, kto daje nam radość, miłość, kto jest naszym Prosiaczkiem w dniach, kiedy umiemy być tylko Kubusiem.