- Mam wrażenie, że żyjemy tylko po to, żeby pamiętać, żeby stworzyć opowieść. Zwiedzamy, jemy, bawimy się z myślą, że kiedyś o tym opowiemy. Zdjęcia, które robimy, są po to, żeby zaprojektować wspomnienia. Kolekcjonujemy „niezapomniane” momenty. Tu i teraz liczy się tylko dlatego, że przyda się na przyszłość. Nie chciałabyś spróbować choć na chwilę, żyć beztrosko, zupełnie nic nieznaczącymi momentami?
Z przebadanych 111 pięciolatek(!) 34 % przynajmniej czasami świadomie ogranicza ilość jedzenia. Aż 28% z nich twierdzi, że chce wyglądać jak Panie w filmach i telewizji.
A Panie w filmach i telewizji mówią nam wszystkim, że mamy „cudnie chudnąć”, że tylko kompletna metamorfoza w programie rozrywkowym może nas „uratować”.
Konsekwencją tego jest to, że aż 81% Polek w wieku 10–17 lat nie ma wysokiej samooceny wyglądu. Na przebadane dziewczynki z 14 krajów, gorsze statystyki, w kwestii wysokiej samooceny dziewczynek w tym wieku ma tylko Japonia (odsetek 93%).
Czytam Wasze maile w sprawie sesji a w nich pytania od kobiet w moim wieku: „czy nie jestem za stara na sesję?”
I tak sobie myślę zawsze: „no hej Dziewuszko, ja tam w podartych jeansach i na koncerty i na rower po Berlinie – jak Ty za stara, to i ja. A ja nie zamierzam jeszcze czuć się staro!”
Zastanawia mnie jednak, dlaczego jest w nas takie poczucie, że mamy granice przydatności do pewnych rzeczy?
Zastanawia mnie: ile z naszych historii przetrwa taka próbę czasu? Czy moje praprawnuki będą miały jakikolwiek ślad po mnie?
